در شروع فصل سوم مجموعه “تنها قتلها در ساختمان”، بینندگان با چهرههای آشنای سهنفره تحقیق در قتلها میبل (سلنا گومز)، اولیور (مارتین شورت) و چارلز (استیو مارتین) روبهرو نمیشوند. بلکه به سال ۱۹۶۲ و یک نمایش در برادوی منتقل میشوند که از چشمان یک دختر ۱۰ ساله دیده میشود.
برای جان هافمن، نویسنده و کارگردان این فصل، دیدار اولیه با مریل استریپ برای نقش این دختر ترسناک بود تا اینکه استریپ اتفاق جالبی در مورد ارتباطش با شخصیتش تعریف کرد.
او گفت: “وقتی شروع فصل را برایش توضیح دادم، او مرا قطع کرد و گفت که واقعا همین نمایش را در ۱۰ سالگی با مادرش دیده است!”
علاوه بر استریپ، پل راد هم به عنوان بازیگر نقش اصلی فیلمی که در آن قتل رخ میدهد به فصل سوم اضافه شده است.
هافمن میگوید: “پل به ویژه مرا غافلگیر کرد. او بارها و بارها لحظات کمدی را درخشانتر میکرد.”
یکی از اولویتهای هافمن این بود که فرمول ثابتی در فصل سوم نداشته باشد. او میگوید: “آخرین چیزی که میخواستم پیشبینیپذیر باشد.”
او ادامه داد: “همه به چیزهای غیرمنتظره و خطرپذیر بودن رضایت دادهاند.”
هافمن میگوید داستان میبل که در این فصل احساس غریبگی میکند نمایانگر موضوع کلی فصل است: ناامنی و شجاعت برای غلبه بر آن.
او گفت: “نمیتوانم جز اینکه فکر کنم، این فصل نمادی از خطرهایی است که هنرمندان برای انجام این کار میکنند.”
هافمن افزود: “امیدوارم این موضوع به زودی به نقطه عادلانهای برسد. اگر از این فصل لذت بردید، ارزشمند بودن آن را میدانید و عدالت هم باید دنبالهرو آن باشد.”