0 دیدگاه
شبکه فضایی عمیق ناسا، سیستمی از رادارهای رادیویی که به فضاپیماهای ناسا در اعماق فضا اجازه می‌دهد با زمین ارتباط برقرار کنند، 60 ساله شد. این شبکه در 11 اکتبر 1963 راه اندازی شد و از آن زمان برای ارتباط با مموریت‌های فضایی ناسا از جمله آپولو، ویجر، و ماموریت‌های ناسا به مریخ، مشتری و زهره استفاده شده است.
شبکه فضایی عمیق از چهار ایستگاه زمینی تشکیل شده است که در سراسر جهان ساخته شده‌اند:
- ایستگاه Goldstone در کالیفرنیا
- ایستگاه Madrid در اسپانیا
- ایستگاه Canberra در استرالیا
- ایستگاه Malargüe در آرژانتین
این ایستگاه‌ها به ناسا کمک می‌کنند تا با فضاپیماهایی که فاصله‌های زیادی از زمین دارند ارتباط برقرار کند. آن‌ها همچنین به ناسا کمک می‌کنند تا داده های علمی را از فضاپیماها دریافت کند.
بیل نلسون، مدیر کل ناسا در این باره گفته: «شبکه فضایی عمیق یک دارایی ملی ارزشمند است که به ناسا کمک کرده است تا برخی از مهم ترین اکتشافات فضایی تاریخ را انجام دهد» و همچنین افزوده است که: «ما در حال سرمایه گذاری در فناوری‌های جدیدی هستیم که به شبکه امکان می‌دهد در آینده نیز به کار خود ادامه دهد و به ما کمک کند تا به اکتشافات فضایی خود ادامه دهیم.»
ناسا در حال توسعه فناوری هایی است که به شبکه امکان می‌دهد داده‌ها را با سرعت و کارایی بیشتری منتقل کند. ناسا همچنین در حال توسعه فناوری‌هایی است که به شبکه کمک کند تا با فضاپیماهایی که در فاصله‌های حتی دورتری از زمین قرار دارند ارتباط برقرار کند.
به طور کلی فناوری‌های جدیدی که ناسا در حال توسعه آن‌ها است، عبارتند از:
- رادارهای رادیویی با توان بالاتر که می‌توانند داده‌ها را با سرعت و کارایی بیشتری منتقل کنند.
- سیستم‌های ارتباطی لیزری که می‌توانند داده‌ها را با سرعت بسیار بالاتری از رادارهای رادیویی منتقل کنند.
- فناوری‌های جدیدی که به شبکه امکان می‌دهد با فضاپیماهایی که در فاصله‌های حتی دورتری از زمین قرار دارند، ارتباط برقرار کند.
ناسا امیدوار است که این فناوری‌های جدید به شبکه فضایی عمیق کمک کند تا همچنان یک ابزار ضروری برای اکتشافات فضایی در دهه‌ها و قرن‌های آینده باشد.